Wat motiveert je om aan de slag te gaan met basisvaardigheden? 

Aan de slag gaan met basisvaardigheden betekent voor mij bewustwording van wat de basis daarvan is. En dat is de wil tot verbinding en communicatie met anderen. Ik wil daarin graag bijdragen aan meer bewustwording bij volwassenen. Wat hebben kinderen nodig om zich betekenisvol te ontwikkelen? Kinderen zijn zo vol van talenten en goede wil om te communiceren. Het lijkt erop dat we in ons systeem van opvoeding en onderwijs meer gericht zijn op doelen die los staan van die basis. En daardoor kan het leren van taal vervreemdend is geworden. Maar als je weinig taal hebt meegekregen, wordt er des te harder aan je getrokken om taal te leren zonder die basis van verbinding. Terwijl het leren gebruiken van taal vanuit interactie heel motiverend kan zijn voor kinderen. Zo kunnen ze hun eigen vermogens ontdekken en de wereld om hen. Het klinkt logisch, maar veel kinderen missen die basis. De basis die hen helpt toegang te krijgen tot de wereld. Veel volwassenen in hun omgeving hebben die basis namelijk ook niet ervaren. En dat maakt het lastig die communicatie te bieden aan hun kinderen. Daar zit mijn motivatie: het doorbreken van die vicieuze cirkel. Door het zoeken naar verbinding en communicatie. 

Wat is je grootste struikelblok / uitdaging geweest?  

Ik zoek steeds struikelblokken en uitdagingen op. Want de vooruitgang zit in het aangaan van die uitdaging en het vinden van een oplossing. En er zijn er te veel om op te noemen. Laat ik een uitdaging noemen als onderzoeker. Ik heb erg moeten zoeken hoe ik vanuit onderzoek die bijdrage kan leveren om oplossingen te ontwikkelen. Die echt aansluiten bij de meest kwetsbare groep kinderen en ouders. Dat vraagt namelijk veel tijd en aandacht. En vaak heb je in een onderzoeksproject maar heel beperkt de tijd. Ik heb ontdekt hoe ontwerpgericht onderzoek daarbij kan helpen. En hoe ik onderzoeksprojecten elkaar kan laten opvolgen. Zo kan ik de tijd maken die nodig is om de praktijksituatie goed te leren kennen en passende oplossingen te helpen ontwerpen, samen met betrokkenen. Inmiddels ben ik meer dan tien jaar bezig met het ontwerpen van oplossingen om de verbinding tussen school, kind en ouder te verbeteren. En ik leer nog steeds iedere dag nieuwe dingen. 

Wat was voor jou een bijzonder moment? 

Ieder moment waarop in ons onderzoek zichtbaar wordt hoe kinderen profiteren van onze interventies op school of thuis, is zo’n bijzonder moment. Als team delen we dit soort ervaringen en blijdschap wekelijks. Een voorbeeld van vorige week: we hadden pilots bij kinderen en ouders thuis. Tijdens de thuisondersteuning begon een peuter, die tot op dat moment bijna niet sprak, te praten met haar moeder tijdens een spel. Dit was een mooi moment van interactie. De moeder dacht dat haar kind op die leeftijd nog niet zou kunnen praten. Zij was vol trots en er ontstond veel plezier tussen moeder en dochter. De dag daarna fluisterde het meisje ook op school haar eerste korte zinnen in het oor van de pedagogisch medewerker. Ook daar tot groot plezier en trots!  

Heb je een droom die je nog graag zou willen verwezenlijken? Welke is dat? Wat heb je daarvoor nodig?  

Mijn droom is dat we in opvoeding en onderwijs de verbinding blijven zoeken. En ons minder laten leiden door een systeem waarin prestaties voorop staan en we spreken over achterstanden bij kinderen. Dat is niet alleen een persoonlijke wens, maar ook uit onderzoek blijkt dat dit werkzaam is en uitvoerbaar. Daarom doe ik het werk zoals ik dat doe. Ik hoop dat meer mensen die weg kiezen. Zo kunnen we op een positieve manier aansluiten bij kinderen en ouders die dat hard nodig hebben. En vanuit een sterke basis de basisvaardigheden helpen ontwikkelen.  

Welke tip wil je anderen meegeven? 

Durf in je werk steeds kritisch te zijn naar jezelf. Bedenk of dat wat je doet echt bijdraagt aan de benodigde basis die kinderen en ouders nodig hebben, om hun basisvaardigheden te ontwikkelen vanuit hun kracht. Durf gebruik te maken van kennis uit onderzoek om het beter te doen. Durf bestaande praktijken die niet effectief zijn ter discussie te stellen. Durf te vallen en weer op te staan. Durf te leren. En durf ook in het gesprek met anderen die kritische vragen te stellen en samen nieuwe paden te verkennen. Zo kun je samen echt een verschil maken. Durf.